Nuon (2) - herkomst

Herkomst van de elektriciteit

Op de factuur van mijn Nuon Flex-contract staat de herkomst van de elektriciteit vermeld (voor 2008), voor dit contract:

60% "hernieuwbare energiebronnen"

4,32% warmtekrachtkoppeling

29,88% fossiele brandstoffen

3,15% nucleair

2,66% onbekend

De factuur vermeldt ook de herkomstverdeling van Nuon haar totale levering:

58,03% "hernieuwbare energiebronnen"

4,01% warmtekrachtkoppeling

31,78% fossiele brandstoffen

3,35% nucleair

2,82% onbekend

Er is geen noemenswaardig verschil tussen de twee. Dat betekent dat iedereen Comfort-contracten heeft afgesloten, of dat de Budget-contracten worden gecompenseerd door Nature-contracten. Als ik even vooruitloop op mijn analyse van groene stroomproducenten, moet je goed gek zijn om een Nature-contract bij Nuon aan te gaan. Het is twee maal zo duur als een Budget-contract, terwijl Ecopower e.a. daarmee concurrentieel zijn.

Kijken we verder naar de herkomst, door andere bronnen te raadplegen.

Daartegenover staat het Greenpeace-rapport over Nuon, voor België in 2007. Dat stelt:

"De brandstofmix die NUON in België levert komt bijna voor 90 % uit grote waterkrachtcentrales, waarvoor zij een neutrale score krijgen. De resterende 10 % komt uit onshore windenergie, kleine waterkracht en biomassa."

Greenpeace quoteert bedrijven echter niet alleen op wat ze leveren in België, maar ook op hun eigen productie. Daarover zegt het: NUON bezat in 2001 nog geen eigen productiecapaciteit, maar heeft sindsdien aanzienlijk geinvesteerd en bezit vandaag 4100 MW aan productiecapaciteit. De productiemix bestaat voor 60 % uit gas, 36,5 % uit steenkool, en slechts 3,5 % hernieuwbare energie (hoofdzakelijk wind).

Omdat ik niet graag terugval op Greenpeace als bron, zocht ik ook bij de Vlaamse regulator, de VREG naar de stroomcertificaten. Ik vond er geen. Nuon zelf publiceerde een jaarverslag 2006 met uitgebreid overzicht van hun stroomopwekking en ook in de jaarcijfers van 2007 staat de herkomst summier vermeld. Ik mag die laatste enkel overnemen mits uitdrukkelijke toestemming, maar met te zeggen dat 16700 GWh "grijze" stroom was en 667 GWh "duurzame" pleeg ik toch geen erg groot plagiaat en bovendien is die etikettering weinig informatief. Dat cijfer stemt overeen met dat van Greenpeace (700/17400 ~ 3,5%).

Het stroometiket voor 2007 ziet er volgens de Wikipedia als volgt uit:

Kolen	Gas	Kern	Overig	Wind	Zon	Water	Bio

23%

41,5%

9%

4,4%

3,2%

0%

17,5%

1.1%

Op een Nederlandse site voor groene stroom vind je voor Nuon in 2008 volgende verdeling

Kolen	Gas	Kern	Overig	Wind	Zon	Water	Bio

24%

52%

6.5%

5%

6%

-

6%

0.5%

Dit wijst op een snelle omschakeling van waterkracht naar gaswinning en een verdubbeling van de windcapaciteit.

Dit kluwen van bronnen stelt mij verder voor enkele problemen.

Ten eerste is er de tegenstrijd tussen het verslag van Greenpeace en de gegevens op de factuur, over de geleverde elektriciteit.

Ten tweede is er het vraagstuk hoe Nuon zelfs de geclaimde hernieuwbare energie kan leveren als ze ze zelf niet produceren. Dat kan alleen als Nuon die koopt bij andere producenten, maar wie zijn dat dan? Daarvoor zouden we inzage moeten hebben in de contracten die Nuon heeft afgesloten. Het is weinig waarschijnlijk dat het wind- zonne- of biomassa-energie betrekt bij leveranciers die zich daarop profileren, zoals Ecopower. Warschijnlijker lijkt mij dat Nuon betrekt bij producenten die geen leverancier zijn, zoals Electrawinds.

Maar zelfs als we de totale productiecapaciteit van Belgische producenten van wind- zonne- of biomassa-energie in aanmerking nemen, dan kan Nuon nog niet voldoen aan de totale vraag. Dat betekent dat er in het buitenland gewinkeld wordt. En dan komen we aan bij het heikele punt van de handel in groene stroometiketten.

Ik citeer uit een artikel van groenestroomjagraag.nl.

De Tweede Kamer besprak naar aanleiding van een artikel in de Telegraaf dinsdag de handel in groene stroomcertificaten. Wat is het probleem? Groene stroom in Nederland is lang niet altijd echt groene stroom. Nederlandse energiebedrijven hebben niet genoeg windmolens en andere duurzame energiebronnen om aan deze vraag te voldoen. Slechts 2,7 procent van de in Nederland opgewekte elektriciteit is afkomstig van duurzame bronnen. Er worden nu slechts mondjesmaat nieuwe windparken of zonnecentrales bijgebouwd. De vraag van consumenten is veel groter, daarom kopen energiebedrijven groene stroomcertificaten in van andere bedrijven om aan de vraag naar groene stroom te voorzien. Ze kopen bijvoorbeeld van eigenaren van waterkrachtcentrales uit Scandinavië of windmolens in Duitsland. De stroom wordt dan niet echt naar Nederland getransporteerd. Buitenlandse energieproducenten geven enkel een certificaat af waarmee kan worden aangetoond dat ergens anders in Europa daadwerkelijk groene stroom is opgewekt.

(...)

De certificaten voor groene stroom zijn vaak afkomstig van bestaande waterkrachtcentrales. Consumenten die kiezen voor groene stroom dragen dus niet of nauwelijks bij aan meer duurzame energie. Er is bovendien vaak sprake van dubbeltelling. Het groencertificaat wordt in Nederland verkocht als groene stroom terwijl het in het land waar de stroom wordt opgewekt ook nog vaak gewoon meetelt als groene stroom.

Er is dus een wezenlijk verschil tussen "groene stroom" van een leverancier die met een hybride herkomstmodel werkt, zoals Nuon, en die van een leverancier die ze rechtstreeks produceert. Voor een deel is dergelijke stroom afkomstig van eigen productie, die daadwerkelijk vanuit het buitenland aan ons hoogspanningsnet wordt toegevoegd. Voor een ander deel echter is het herkomstbewijs een boekhoudkundige operatie.